Herkesten yakın olmak istediğin insana, uzaktan bakmak çok zor.
İstesem de önemseyemiyorum, gözümden bir kez düşeni, tekrar aynı yere koyamıyorum.
Varın kırılan kalbimiz olsun, yeter ki insanlık kırılmasın.
Acı çekmek bir şey değil ama neyin acısını çektiğini bilmemek kahrediyor adamı.
Gönül yorgun düştüğünde yürek dilsiz kalırmış.
Bıraktığında sana acı verecek kadar hiçbir şeyi sahiplenme.
Bazı insanlar yağmuru hisseder, diğerleri ise sadece ıslanır.
Siz sizi seven inanları kaybetmeyi çok seviyorsunuz.
Bir sor bakalım güzel günler gelse bile yaşayacak hevesimiz kalmış mı diye?
Mutluluğun remini çizemem ama, acının heykelini bile dikerim!
Müzikler gibi acılarda evrenseldir albayım.
Yüreğimde öyle bir acı var ki, hiçbir kelime tarif edemez.
Yalan dünyanın ipine takılmışız, kurtulalım derken hep dolanmışız!
Ah suskun yüreğim! o kadar söyledim uslanmadın, mutlu olmak kim, en kim... Hayallerle idare edeceksin artık senin çileyle, senin işin gamla.
Kötü günlerin iyi tarafları da vardır. İnsanları tanırsın özellikle yanında sandıklarını.
Sınanmadığınız bir acı üzerine konuşmak her zaman kolaydır.
Herkes yaşadığı acının esiridir, kimse kimsenin ne acısını alır nede ne yaşadığını bilir acı sahibinindir.
Her insanın hayatı boyunca ödediği bir bedel vardır, kimi çok iyi olmanın kimi çok güvenmenin kimide çok sevmenin bedelini en ağır şekilde öder vesselam.
Her zaman söylediğim gibi, acıya en yakın olanlar güce en yakın olanlardır.
Bazen öyle gülmeler vardır ki, en büyük acıları gizlemek içindir.
"Başıma gelen en iyi şey, acı çekmeye alışmaya başlamam."
İnsanı hayat değil ulaşamadığı hayaller yıkar...
Bizim kimseye gönül borcumuz yok, yaşadığımız her mutluluğun bedelini fazlasıyla ödedik.
"Boşuna canını yakmayın papatyaların, seven sevdiğini belli eder."
Dayanılması en zor acılar, insanın içinde gizlediği acılardır.
sustum.. Çünkü öyle diyordu Efendimiz(s.a.v) az konuşmak imandan.
Kurban olduğum "Allah'ım" yarattığın her canlının bir anlamı var biliyorum fakat yüreğinde zerre kadar merhamet olmayan insanın ne anlamı var onu bilmiyorum.
İnsan yalnızca sıkıntılarını hesaba katmayı sever; mutluluğunu hesaplamaz.
Karanlık çöktüğünde, anılar birer birer canlanır; acı tatlıyla harmanlanır.
Yaşam her zaman bir masal gibidir, başkasından dinlendiğinde keyifli gelir ama içine girildiğinde ürkünç bir hal alır.,
Uğrunda ölmedim! uğrunda ölünecek sandığım biri için yaşadım hep.
"Ve diyeceğim o ki; aşk güzel şey sabrın ve naibin olduğu sürece."
Her yara kitap ayıracı gibi durur hayatımızda. "Nerde kalmıştık" deriz devam ederiz.
Gündüz kandilini hazırlamayan, gece karanlığa razı demektir.
Nereye gidersen git! yürek acısı her yerde full çeker!
Bizde mutlu olsaydık, söylemeseydik acı özler, damla damla ağlamasaydı bu gözler.
Acı konuşurum, üzerim ama dostumu sattığım görülmemiştir, şöyle bir gürler eserim ama kalleşlik yaptığım görülmemiştir.
İnanların bazı yaşayıp bazısı ölseydi, ölüm dayanılmaz bir acı olurdu.
Öyle çok içten kırıldım ki, canımı yakanlara hesabımı soracak bir tek kelime bulamadım Allah'a bıraktım.
Üç kelimeden fazla gelemedim sana, aşk'tın acım oldun.
Ne kadar yaşanmış acı hikayem varsa, altında sevdiklerimin imzası var.
Güvenemiyorum insanlara güzel konuşup güzel yazıyorlar, dil başka olmuş yürek başka görünmüyor asıl çehre artık o kadar sık değiştiriyorlar ki maskeler bile sahte.
Hayatın ne kadar boş olduğunu dostun yanında olmayınca anlıyorsun.
0 Yorum